Уч ердан тешилган
сўнгги кўйлагинг
Ўшни қоплаволди
бўлиб бир желак.

Енги йўқ, чоки йўқ
янги кўйлакда
ётволиб сен биздан
сўраётгандай:

- Яшашдан мақсадийз
недир акалар?
Сўйланглар, акалар,
мен билиб ётай?

- Қийнама укажон,
тиллар танглайда.
Мажол йўқ танада –
қийин сўйламак.

Ҳаммаёқ зимистон,
йўллар тўсилган,
кўзлар ўйилгандир -
имконсиз кўрмак.

- Ҳа, мендан ечириб
олганийз кўйлак
Ўшни қоплаволди –
Қуёш кўринмас.

Лекин мен...
Лекин мен
ўша кўйлакдан
учта туйнук очиб
қўйиб келдимку?!

Наҳот кўрмаяпсиз
у туйнуклардан
сизиб тушаётган
уч қатим нурни?!

Наҳот кўрмаяпсиз?
У туйнуклардан
сизиб тушаётган
Илоҳий Нурку!

Мен ахир,
мен ахир...

Эҳ, сиз акалар...
Эсли акалар...

Сарвар Усмон